Het werd een dag om nooit te vergeten. We waren op vakantie in Grimaud aan de Cote d’Azur. Onze wederzijdse liefde en het daaruit voortgekomen huwelijk werd flink op de proef gesteld door slapeloze nachten, vieze luiers, babykots en een door driftbuien geteisterde peuter. De normale geneugten van het hebben van kleine kinderen, maar ze kunnen je tijdens een vakantie, lees moment van rust & ontspanning, opeens vreselijk in de weg zitten.
Die middag had ik last van de bewuste druppel in relatie tot een overvolle emmer en vloog mijn lief verbaal naar de strot. Natuurlijk had ik het ook leuker gevonden om romantisch over de boulevard van Saint-Tropez te struinen! Maar toch niet met een krijsende peuter aan mijn ene en een buggy in mijn andere hand? En ook ik had ons startende gezin graag in ‘optima forma’ in een leuk Mediterraans restaurantje gezien, maar niet met een koortsige hummel, die last had van luierlekkage vanwege de buikgriep!
Kortom wij voldeden niet aan het idyllische plaatje dat ons bij het boeken van dit vakantieoord in de brochures was voorgehouden. Mokkend en in totale mineur zaten wij die middag aan het zwembad. Onze bloedjes lieten zich nu eenmaal niet wegtoveren en het idee om zonder koters op vakantie te gaan was mosterd na de bekende maaltijd. Er zat niets anders op, dan ons neer te leggen bij de situatie en te wachten op betere tijden.
’s Middags liep ik even langs de receptie en daar stonden mensen geschokt voor een televisiescherm. Via CNN zag ik zo het tweede vliegtuig de Twin Towers binnenvliegen. Het leek een rampenfilm en ik had moeite de beelden te bevatten. Overstuur rende ik naar het zwembad en vertelde dat Amerika was aangevallen. Uiteraard werd ik eerst voor idioot uitgemaakt, maar al snel kwamen andere vakantiegangers met soortgelijke berichten.
De eerste onzekere uren erna waren ronduit angstaanjagend. We zijn nog nooit zo bang geweest als toen. Zaken waar wij ons eerder die dag nog zo druk om hadden gemaakt, waren totaal onbelangrijk geworden. Niet alleen dè wereld, maar ook onze wereld veranderde voor altijd.
Want wie zeurt er in z'n leven nog over onbenulligheden, als je mensen van pure doodsangst uit een gebouw hebt zien springen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten