The Godfather

Volgens de Italiaanse krant "La Republica" is er een merkwaardig bloedbad aangericht, waarbij recent 17 mensen de dood vonden. Nu weet ik niet waar jij als eerste aan denkt bij een dergelijk bericht, maar een link naar de 'Casa Nostra' is volgens mij snel gelegd. In dit specifieke geval betreft het echter een stel heel bijzondere maffiosos.

Het lijkt erop dat een groep wraakzuchtige kabouters een ware vastgoed vendetta houdt in de bergen van Valtellina. Onder leiding van de inmiddels hoogbejaarde Don Spillebeen, die sinds kort wordt geadviseerd door zijn nieuwste Consiglieri Wesley, zijn in de afgelopen 10 dagen stelselmatig de ene na de andere onschuldige paddenstoelen- zoeker uit dit  gebied door de ‘Piccioti’ onder de groene zoden gewerkt.

Afgelopen weekend nog, overleed een nietsvermoedende 65 jarige vrouw na een val van zeker 40 meter in een ravijn. De media beweert dat ze roekeloos was en daardoor is uitgegleden, maar ik weet wel beter. Ze is gewoon geduwd en het zal me niets verbazen als onze Vlaamse, zogenaamd pacifistische, kindervriend Plop daar een handje bij geholpen heeft. In België lopen tenslotte wel meer dubieuze types rond.

Ik ben overigens wel blij dat ik nooit een Omèrta heb afgezworen, anders had ik jullie hierover natuurlijk nooit durven vertellen. En om heel eerlijk te zijn snap ik het ook wel. Want stel je voor dat ze mij van het dak boven mijn hoofd beroven, reken maar dat ik daar bloeddorstig van zou worden.

I’ll make you an offer you can’t refuse; met allebei je beentjes hopla in de lucht!

Paddenstoelen-zoeken-Italie-levensgevaarlijk

Helden

Leuk aspect aan het groter worden van je kinderen is, dat zij bij iedere ontwikkelingsfase andere helden hebben. Zo werd Papa, dè Superman gedurende hun dreumestijd, ingeruild voor Buzz Lightyear en later Harry Potter. En met dank aan het WK van afgelopen zomer, staat Arjen Robben tegenwoordig op de nummer één heldenpositie van onze jongste zoon en heeft de oudste, onder invloed van zijn puberende hormonen, Johnny Rotten van de Sex Pistols tot ‘nieuwste’ held verkozen.

Dit is natuurlijk gewoon grappig om te constateren, maar het biedt mij ook stof tot nadenken. Want wat betekent een held voor je? Wie waren mijn helden? Horen zij enkel bij de jeugd, of passen ze ook nog bij je als je al lang en breed volwassen bent?

Nadat ik in 1985 in De Kuip vooraan stond bij Bruce Springsteen, was hij een tijd lang mijn held. Dankzij de energie en inspiratie die ik van hem kreeg, durfde ik mijn vleugels uit te slaan en maakte ik mij los van mijn ouders. Ik ging op eigen benen staan en verliet mijn geboortestad Rotterdam voor Utrecht, de stad waar mijn toenmalige lief (die ik tijdens datzelfde concert had leren kennen) geboren en getogen was. Hij was niet bepaald de ‘ideale schoonzoon’, maar ik was gek op hem en hij op mij. We geloofden in elkaar en dus gingen we er voor.

The Boss stond daarom synoniem voor ‘vrijheid’, ‘de regie in eigen handen nemen’ en ‘volledig gaan voor de zaken waarin je gelooft’. Zijn muziek gaf mij het gevoel dat ik altijd een keuze had en er slechts weinig zaken ècht onmogelijk waren.

Inmiddels ben ik al jaren getrouwd met de liefde van mijn leven. Een andere man die nog beter bij mij past en de vader is van onze jongens. Maar de vriendschap met mijn vriendje van toen bleef door je jaren heen ook bestaan. Simpelweg omdat we beiden in staat waren los te laten, verder te gaan en ondertussen onze passie voor Bruce bleven delen.

Begin deze maand is hij overleden, zomaar opeens. Hij was pas 48 jaar. Ik vind het moeilijk om het verdriet een plekje te geven. We waren toch al zo lang geen geliefden meer, spraken elkaar niet wekelijks en zagen elkaar ook niet maandelijks? Maar we hielden ooit wel intens veel van elkaar en dat maakt dat hij een speciaal plekje in mijn hart heeft.

Juist in deze lastige tijd na zijn overlijden besef ik, dat ik mijn held van toen weer even heel hard nodig heb. Zodat hij me opnieuw kan helpen. Om hetgeen dat was los te laten en in alle vrijheid verder te gaan.

Oh oh come take my hand, riding out tonight to case the promised land…

Periodikelen (oftewel Periode Perikelen)

Vanmorgen lees ik een klein artikeltje op pagina 3 van het AD: "Ongestelde aap vernielt ruit van hok". Vanwege hormonale schommelingen heeft orang-oetan Sandy (Sandy de Sloper voor intimi) in de Apenheul de ruit van haar hok met een steen kapotgeslagen. Ik verslik mij bijna in mijn thee en kan het niet helpen hardop te lachen; zoveel herkenning in zo'n klein stukje.

Ook ik ben berucht om mijn maandelijkse hormonen en wordt door mijn gezin rond die tijd gemeden als zijnde ik 'de pest' in hoogsteigen persoon. Wil hierbij graag bevestigen dat de ramen van ons appartement nog nooit gesneuveld zijn, hetgeen ik overigens niet kan beweren van ons serviesgoed. Een week voordat de rode vlag uithangt begint het in mijn lijf te gieren.

Mijn doorgaans vredelievede en sociale persoontje transformeert tot het niveau 'Eucalypta' en ik vlieg op mijn figuurlijke bezemsteel pisnijdige rondjes door de huiskamer. Gedurende deze dagen sta ik permanent in de blafstand en zoek ruzie, bij voorkeur met hen die mij zo lief zijn. Heb ook medelijden met de andere personen die het tijdens mijn P.M.S. in hun hoofd halen mij het leven zuur te maken. Ik ben niet voor niets recordhoudster in de categorie 'viswijf'!

Misschien dat Sandy ook baat heeft bij de koelkastmagneet die ik ooit van mijn lief gekregen heb. Zodra ik de tornado door mijn eierstokken voel razen, hang ik de magneet op en waarschuw zo mijn huisgenoten voor de barre tijd die komen gaat.

Be aware, I'm having my period and can therefore legally kill you!

Slingers

Eens in de zoveel tijd ga ik, voor de broodnodige ontspanning, naar de sauna. Heerlijk een dagje helemaal niets, alleen een beetje Scandinavisch lief zijn voor mezelf. De ene keer doe ik dat met mijn moeder, de andere keer met een vriendin. Met mijn moeder bezoek ik een speciale 'damesdag', maar mijn vriendin en ik hebben geen voorkeur. Met haar ga ik dus ook naar de gemengde variant, oftewel dagen waarop 'de slingers' uithangen.


Naast relaxen zijn wij ook altijd even bezig met een klein vergelijkend warenonderzoek. Door onze (overigens discreet uitgevoerde) KEMA-keur weten wij dat er gerechtigheid bestaat. De tand des tijds heeft op dames- èn herenlijven exact dezelfde invloed. Na verloop van tijd treedt bij iedereen de zwaartekracht in werking en wijst alles meer in zuidelijke richting. Dit experiment heeft overigens ook aangetoond, dat wijzelf zonder cadeaupapier nog best leuke presentjes zijn. Een geruststellende gedachte.


De gecombineerde dagen worden ook regelmatig door (echt)paren bezocht. Eén stel hadden we vanaf binnenkomst in de smiezen; een koppel van middelbare leeftijd. De dame was een blozende en van alle vrouwelijke rondingen voorziene Natural Beauty. Haar gezichtsuitdrukking trof ons in het bijzonder, de "Joi de Vivre" spetterde werkelijk van haar af. Haar man, 'n ogenschijnlijk sikkeneurige grijze heer, liep telkens schuin een stapje achter haar. De combinatie verbaasde ons.


De surprise werd uitgepakt op het moment dat de heer volledig in ons beeld verscheen. Even waren mijn vriendin en ik met stomheid geslagen. Deze man was, in ontspannen 'tenue', in het bezit van werkelijk een enorme feestneus.Benijdenswaardig begroetten we de dame met een vriendelijk knikje.


Lang zal zij leven in de Gloria!!