Maar zodra deze plezierige eigenschappen in hun voegen beginnen te kraken, wordt het tijd om een pas op de plaats te maken en te bekijken waar ik nu helemaal mee bezig ben. Een helikopterview noemen ze dat in vakjargon en dat is helaas niet één van mijn sterkste punten.
Ik ben meer de bekende rots in de branding en zet vol overgave mijn schouders onder allerlei projecten. Als een terriër bijt ik mij er vervolgens in vast en ga dan net zo lang door tot de klus geklaard is. Pas als alles succesvol is afgerond, begin ik te voelen welke tol ik ervoor heb moeten betalen.
Mijn creativiteit is dan meestal als eerste opgedroogd. Daar waar het normaal gesproken in mijn hoofd bubbelt en bruist, is het nu zo glad als zacht kabbelend kontwater. Vervolgens is mijn gevoel voor humor gillend via de achterdeur naar buiten gerend en nemen mijn emoties de bekende overhand. Het zonnetje in mij wordt ingeruild voor een hardnekkige storing waar ze bij het KNMI in De Bilt jaloers op zouden zijn.
En dan is dit dus de alinea waar de ontknoping van dit relaas moet komen. Het moment dat ik, vaak ingegeven door één of andere gebeurtenis, ‘het licht’ weer zie schijnen en opnieuw tot mijn eigen vrolijke zelf transformeer middels een gevatte, scherpe clou. Maar helaas, het hapert behoorlijk in mijn bovenkamer en ik zal dus eerst voor wat meer lucht moeten zorgen…
Heeft iemand misschien een fietspomp te leen?
