Pagina's

vrijdag 12 oktober 2012

Hans Worst


Sinds het moment dat de hormonen door mijn lijf gieren heb ik een ‘maatje meer’. Gelukkig ben ik gezegend met evenveel tieten als kont, dus blijven de verhoudingen gerespecteerd en het totaalplaatje in balans. Toch heb ik mij, doordat er in het modebeeld van de afgelopen 25 jaar helaas weinig plek was voor volslanke vrouwen, met enige regelmaat laten verleiden om mijn zachte ronde lijf strakker te laten lijken middels corrigerend ondergoed.

De kennismaking is ooit begonnen met een Step-in variant van mijn moeder; een nogal aan de maat zijnde strakke onderbroek (mannen noemen het niet voor niets een bangmaker), die toen een werkelijk minimaal buikje verdoezelde. Ik droeg ‘m onder een super strakke Ball-jeans en was verrukt van het resultaat. De rits ging dicht zonder dat ik daarvoor op de grond hoefde te gaan liggen en ik leek toch zeker wel een halve maat slanker.

Mede dankzij programma’s als “How To Look Good Naked”, “De Modepolitie” en “Trinny & Susannah”  (twee Engelse breinaalden die ongegeneerd in damesborsten knijpen om te controleren of deze wel in de juiste BH zitten) floreert er een complete industrie aan allerhande, bij voorkeur vleeskleurige, Shapeware. Iedere love-handle moet en zal in de rigide modekiem worden gesmoord.

Zo is er de Push-up BH waarin memmetjes (borsten die de potloodtest niet glansrijk meer doorstaan) een flinke lift krijgen en een Maximizer waarin een van nature B-cup wordt omgetoverd tot een wulpse dubbele D. Als tegenhanger bestaat er trouwens ook de Minimizer, die de voluptueus deinende boezem volledig in bedwang houdt. Er zijn broekjes met dermate corrigerende pijpjes, dat menig professioneel wielrenner er jaloers op is, broekjes met een verhoogde taille en een push-up voor de bilpartij, of een combinatie van dit alles, beter bekend als de Total Body Smoother. Zoveel vrouwen, zoveel correcties.

Ik geef ruiterlijk toe dat ik een gewillig slachtoffer ben, want ik zie in de spiegel natuurlijk ook wel dat een ultra hip jurkje van nietsontziende tricot een stuk appetijtelijker oogt als ik mijn ‘harnas’ eronder draag. Wel heb ik gemerkt dat mijn lichaam zich met het klimmen der jaren steeds vaker verzet. De hele dag je adem inhouden is duidelijk geen pretje en de rolletjes vinden telkens een nieuwe plek in hun zoektocht naar de vrijheid. Nog heel even en ik heb een hele dikke nek en dito enkels…