Koning, Keizer, Admiraal

Ik heb, als werkende moeder, structureel tijd tekort. Dagen van 48-uur staan daarom bovenaan mijn verlanglijstje. Daarnaast vragen het huishouden èn een zorgvuldig bijgehouden voorraadkast een welhaast bovennatuurlijke vorm van expertise. Omdat deze mij absoluut ontbreekt, staan mijn huisgenoten nog wel eens voor verrassingen.

Een 'weeskind' dat vaak aan mijn aandacht ontsnapt is het toiletpapier. Het gebeurt dan ook regelmatig dat men, net nà het cruciale moment, ontdekt dat er geen voorraad meer in huis is. Dan is het dus tijd voor flexibiliteit! Zo weten wij inmiddels feilloos, dat een velletje keukenrol, een servetje of papieren zakdoekje voor één keer uitstekende vervangers zijn. Kranten zijn, wegens vlekgevoeligheid, helaas afgekeurd.

Vervelender wordt het, als de ontdekking wordt gedaan als de winkels gesloten zijn. Meestal is dan ook nog iedereen thuis en wordt er dus veel vaker gebruik gemaakt van het kleinste kamertje. De te overbruggen tijd is vervolgens ook groter, waardoor de alternatieve bronnen sneller opdrogen.

Dan komt het dus aan op ons pure improvisatietalent! En daaraan hebben wij gelukkig in dit huisgezin geen gebrek. Mocht je ooit zonder het bewuste roze papier komen te zitten, neem dan van ons aan, dat naast eerder genoemde alternatieven, een wattenbolletje (lekker zacht), een hygiënisch keukendoekje (tevens ontsmettend) of een washand (fijn ouderwets) ook uitstekend dienst doen!

Voorkomen blijft altijd beter dan genezen.
Denk daarom niet bij het laatste vel: "Wie na mij komt, die redt zich wel!" .

Sense & Simplicity

Het is algemeen bekend dat de mens de grootste veroorzaker is van het uitsterven van bepaalde diersoorten. De Dodo, het bekendste voorbeeld, verdween door ons toedoen in 1690 van de aardbodem. En buiten het feit dat de Borstelstaartkangoeroe en de Varkenspootbuideldas leuke input zijn voor een spelletje Galgje, komen zij helaas alleen nog in de geschiedenisboekjes voor.

De mens is de grootste stoorzenders van het ecologische systeem en daardoor delven dieren, meestal uit voedselgebrek, het onderspit. In het verlengde hiervan blijkt dat zelfs onze modetrends ten grondslag kunnen liggen aan het uitsterven van een bepaalde soort. Dit overkomt momenteel de arme Phthirus Pubis, oftewel de schaamluis!

Deze 1 mm. grote geleedpotige parasiet vertoeft graag op warme plekjes in de menselijke beharing van de oksel en schaamstreek. En sinds wij Homo Sapiens ons massaal van deze natuurlijke haargroei ontdoen, maakt dit broertje van de hoofdluis (dat overigens nog ver van een bedreigde diersoort is) barre tijden door.

Een Rotterdams museum maakt al ruimte voor de allerlaatste exemplaren. Zelfs de GGD, die hierin een wel héél dubieuze rol speelt, is gevraagd om dode exemplaren aan te leveren. Kosten noch moeite worden gespaard om het bestaan van deze kriebelaar voor ons nageslacht te bewaren.

Het gerucht gaat, dat de World Conservation Union een claim overweegt tegen Philips. Zij bewegen zich met de 'Ladyshave' en het 'Total Body Grooming System' immers op dierbeschermend glad ijs. Of misschien komt Greenpeace in actie met; "Red het platje van de ondergang!"?

Ik vrees dat het ze zal jeuken...

Over babykots, driftbuien & vliegtuigen

Het werd een dag om nooit te vergeten. We waren op vakantie in Grimaud aan de Cote d’Azur. Onze wederzijdse liefde en het daaruit voortgekomen huwelijk werd flink op de proef gesteld door slapeloze nachten, vieze luiers, babykots en een door driftbuien geteisterde peuter. De normale geneugten van het hebben van kleine kinderen, maar ze kunnen je tijdens een vakantie, lees moment van rust & ontspanning, opeens vreselijk in de weg zitten.

Die middag had ik last van de bewuste druppel in relatie tot een overvolle emmer en vloog mijn lief verbaal naar de strot. Natuurlijk had ik het ook leuker gevonden om romantisch over de boulevard van Saint-Tropez te struinen! Maar toch niet met een krijsende peuter aan mijn ene en een buggy in mijn andere hand? En ook ik had ons startende gezin graag in ‘optima forma’ in een leuk Mediterraans restaurantje gezien, maar niet met een koortsige hummel, die last had van luierlekkage vanwege de buikgriep!

Kortom wij voldeden niet aan het idyllische plaatje dat ons bij het boeken van dit vakantieoord in de brochures was voorgehouden. Mokkend en in totale mineur zaten wij die middag aan het zwembad. Onze bloedjes lieten zich nu eenmaal niet wegtoveren en het idee om zonder koters op vakantie te gaan was mosterd na de bekende maaltijd. Er zat niets anders op, dan ons neer te leggen bij de situatie en te wachten op betere tijden.

’s Middags liep ik even langs de receptie en daar stonden mensen geschokt voor een televisiescherm. Via CNN zag ik zo het tweede vliegtuig de Twin Towers binnenvliegen. Het leek een rampenfilm en ik had moeite de beelden te bevatten. Overstuur rende ik naar het zwembad en vertelde dat Amerika was aangevallen. Uiteraard werd ik eerst voor idioot uitgemaakt, maar al snel kwamen andere vakantiegangers met soortgelijke berichten.

De eerste onzekere uren erna waren ronduit angstaanjagend. We zijn nog nooit zo bang geweest als toen. Zaken waar wij ons eerder die dag nog zo druk om hadden gemaakt, waren totaal onbelangrijk geworden. Niet alleen dè wereld, maar ook onze wereld veranderde voor altijd.

Want wie zeurt er in z'n leven nog over onbenulligheden, als je mensen van pure doodsangst uit een gebouw hebt zien springen?

Beds Are Burning

Als moeder van twee opgroeiende jongens, wordt mijn kennis soms als 'troefkaart' ingezet bij verschillende schoolprojecten. Spreekbeurten en werkstukken zijn geliefde onderwerpen om mijn academische vermogens te testen. Dan blijkt soms (omdat ik vroeger niet de beschikking had over een wereldwijd web bordenvol digitale informatie) dat enige bijscholing gewenst is.

Vanwege een groep 6 themaproject, galmt het continent 'Australië' al twee weken door in al onze huiselijke activiteiten. We praten over de Aboriginals en de jaren '80 hits van Midnight Oil komen regelmatig voorbij. Maar ook de unieke flora en fauna van dit enorme eiland zijn onderwerp van gesprek. Juist door dit project is mijn algemene kennis over bijvoorbeeld de Koalabeer enorm gestegen. Want wist jij dat ze bijna 22 uur per dag slapen, alleen maar eucalyptusbladeren eten, zelden of nooit drinken en kunnen blaffen?!

Bovendien is er met deze trage slaapkoppen nog iets anders bijzonders aan de hand. Ondanks de 22 uur knorren, hebben zij klaarblijkelijk nog voldoende tijd voor andere bezigheden. Vooral de vrouwtjes zijn 'party-animals' van de eerste orde!

Deze levende knuffelberen met hoog aaibaarheidsgehalte blijken al jaren de polygame vlag flink uit te hangen en dat komt hun fysieke gezondheid helaas niet ten goede. Na hun wilde nachten kregen ze massaal last 'down under'. Tijdens een uitgebreid bacteriologisch onderzoek kwam de soa uit de mouw.

Chlamydia is doodsoorzaak nr.1 onder deze diersoort.

The Fart Matrix

Vanmorgen werd ik tijdens het ontwaken begroet door een alom bekend lichaamsgeluid van mijn lief. Sinds onze relatie de tand des tijds heeft doorstaan, is dit geluid de romantische vervanger van de woorden "goedemorgen duifje" en "welterusten schat" geworden. Tijdens het omdraaien en rechttrekken van het dekbed volgt een volautomatische ontsnapping der darmgassen.

Mijn commentaar heeft een averechts effect. Daarom ben ik het geluid in de ochtend- en avondstilte gaan ana(a)lyseren. Deze zeer menselijke, maar onsmakelijke eigenschap bestaat niet alleen uit geluid. De Schepper heeft er een ander belangrijk component aan toegevoegd; de geur. Zodra je deze twee eigenschappen in een x- en y-as tegen elkaar afzet, ontstaat er een interessante matrix. De x-as representeert het geluid en de y-as de geur. Vervolgens ontstond een theorie waar menig wetenschapper bij verbleekt. Zo kwam ik tot de conclusie dat het linkergedeelte vooral aan vrouwen en het rechtergedeelte aan mannen is voorbehouden .

Aan de kant van ‘weinig geluid en weinig geur’, bevindt zich het damesachtige ‘windje’. De deftige dame uit "De Stratenmaker op Zee show" had hierop een giechelig abonnement. Neemt het geluid in kracht toe, dan volgt de mannelijke variant zijnde ‘de scheet’. Beide zijn een onaangename verstoring van de stilte, maar verder niets.

Neemt de geur, in tegenstelling tot het geluid, in kracht toe, dan hebben we te maken met de ronduit geniepige ‘meur’. Het stiekeme karakter van dit stinkbommetje, maakt 'm vrouwelijk (maar dat zal ik zelf uiteraard altijd ontkennen). Nadat de meur is herkent, heeft de veroorzaker zich vaak al uit de voeten gemaakt. En neem het van mij aan, de slaapkamer is hiervoor de minst ideale locatie.

De meur is echter totaal niet te vergelijken met de mannelijke variant, volledig rechts op de matrix. Zowel in geur als geluid is dit een ultieme krachtexplosie. Het betreft hier het fenomeen "ruft" en deze teistert sinds enige tijd mijn slaapkamer.

Welterusten schat! Goedemorgen duifje!