Pagina's

dinsdag 11 oktober 2011

De bril omhoog!

Ook al zijn mannen en vrouwen tegenwoordig nog zo geëmancipeerd, er blijven naar mijn mening altijd zaken die je als kind òf graag met je moeder, òf met je vader doet. Zo willen die van mij het liefste stoeien met hun vader. Ik ben namelijk een watje en roep veel te snel au. Daarentegen ben ik meestal aan de beurt als het hartzeer of zielenroerselen betreft. Verder wordt er met mij geshopt en is papa favoriet bij aanmoedigingen tijdens voetbal- of judowedstrijden.

Je hoort mij natuurlijk niet zeggen, dat er met vaders niet gewinkeld kan worden. Of dat moeders niet welkom zijn op een sportevenement, want dat is onzin. Die van mij hebben alleen zo hun uitgesproken voorkeuren. Dat zal ongetwijfeld ook te maken hebben met het feit, dat ik mij tijdens een judowedstrijd onsterfelijk belachelijk heb gemaakt, door na een ‘Ippon’ te roepen: “Kom op, pak hem terug, je kan het wel!”, terwijl de match toen al ten einde was.

Een vaardigheid waarvan ik overtuigd was, dat onze zonen dat het beste van hun vader konden leren, was ‘staande plassen’. Ik beschik gewoon niet over voldoende praktijkervaring. Bovendien is mijn kennismaking met de plastuit geen succes geweest, vandaar dat mij dit toch echts iets voor mijn echtgenoot leek. Eerlijkheidshalve moet ik daar wel bij vertellen, dat hij het totale onzin vond. Hij is door enkel zijn moeder opgevoed, dus van wie had hij het dan geleerd?!

Maar oké, hij is de beroerdste niet en dus ging hij samen met onze zoon naar het toilet om hem daar de kunst van het verticaal plassen te leren. Ik zat op de bank in de huiskamer en luisterde op afstand naar de ‘van vader op zoon’-aanwijzingen. “Als eerste doe je altijd de bril omhoog, want dat vinden vrouwen fijn. Daarna doet je je broek open. Let op, het is beter om niet alleen de rits, maar ook het knoopje los te maken, want dan heb je meer ruimte. Doe je onderbroek goed naar beneden, want anders wordt hij nat”.

Ik ben nooit meer vergeten wat erop volgde en waardoor ik letterlijk van de bank afrolde van het lachen. Op de instructie “en dan pak je hem beet”, hoorde ik mijn lief verschrikt en met stemverheffing vanuit het kleinste kamertje roepen: “Nee, niet die van mij!!”.

Geschreven als gastblog en eerder gepubliceerd op http://www.mamsatwork.nl/

11 opmerkingen:

Theo zei

Hahahahahaha, je hebt mijn dag gemaakt!!

heidi zei

geweldig!

Anoniem zei

Hilarisch!

Marianna zei

Ik rol nu onder de tafel....

Tim zei

Hahaha en heeft hij deze blog ook gelezen?

ben zei

Hahahaha!! Nou rolde ik bijna van de bank!!!

petepel zei

Geweldig! Wat een actie! Ik lig hier in een deuk van het lachen :-)

DrSummertime zei

Erg leuk!

Molly zei

hahahah! Geweldig!

Anoniem zei

Hardop gelachen bij het lezen van dit blog! Hilarisch :D

Sylvia zei

Haha, briljante laatste alinea xD Leuke blog!