Ik pak het egeltje voorzichtig op. Ze rolt zich moeizaam tot een bolletje en trekt haar pootjes en snuitje in. Het is een schattig gezicht. De stekeltjes zijn nog niet erg hard en prikken nauwelijks. Egels zijn nachtdieren, het klopt dus niet dat ik haar op klaarlichte dag zo kan oppakken. Ik neem haar mee en laat het beestje in een schoenendoos tot rust komen. Ze past in mijn handpalm, weegt amper 130 gr. en is nog geen 4 weken oud.
Het is ‘t zoveelste dier dat mij uitzoekt als redder in nood. Soms voel ik me net Sneeuwwitje. Alleen al deze zomer heb ik mij ontfermd over een koolmees zonder staartveren, een uit het nest gevallen merel en een dakloos geraakte kitten. Ze hebben hun avontuur allemaal overleefd.
De rest van de middag delft mijn huishouden het onderspit. En zodra mijn mannen thuis komen hangt iedereen met z'n neus boven de schoenendoos. De tot Spiky gedoopte babyegel wordt bekeken en bewonderd. Zullen we haar houden en laten overwinteren in onze afgeschermde terrastuin?
Na telefonisch contact met de egelopvang blijkt dat ze daarvoor te klein is. Ze heeft professionele hulp nodig, zodat ze kan aansterken, voor zichzelf kan leren zorgen en - na haar winterslaap - opnieuw kan worden uitgezet. Na het avondeten dragen we haar over aan de vakkundige handen van een vrijwilligster en nemen met pijn in ons hart afscheid.
Bij de eerstvolgende wandeling hoop ik nu eens zeven dwergen in nood tegen te komen. Dan komt het met mijn huishouden tenminste ook een keer goed.
2 opmerkingen:
nog steeds vind ik t aandoenlijk plaatje z on teer wezentje en ben dan ook blij dat het een overlevings kans heeft gekregen mamxh
En? Inmiddels die 7 dwergen voor het huishouden al gevonden?
Een reactie posten